W poniedziałek 13 lutego Komisja Europejska zaproponowała szczegółowe przepisy określające, czym jest wodór odnawialny w UE. W tym celu zostały przyjęte dwa akty delegowane wymagane na mocy dyrektywy w sprawie energii odnawialnej.
Akty stanowią część ram prawnych UE dotyczących wodoru. Te, obejmują inwestycje w infrastrukturę energetyczną i zasady pomocy państwa, a także cele legislacyjne dla wodoru odnawialnego w sektorach przemysłu i transportu. Mają zapewnić, iż wszystkie paliwa pochodzenia niebiologicznego (RFNBO) będą produkowane z odnawialnej energii elektrycznej i włączone do celów państw członkowskich w zakresie energii odnawialnej.
REPowerEU zwiększa ambicje dotyczące wodoru w Europie
W ramach ogłoszonego w czerwcu 2022 r. planu Komisji Europejskiej REPowerEU do 2030 r. Unia Europejska ma przejawiać zapotrzebowanie na wodór w wysokości 20 milionów ton rocznie, z czego 10 milionów ma być produkowane ze źródeł odnawialnych w Unii, a pozostała część pochodzić z importu. W tym celu do końca dekady planuje się zainstalowanie ok. 120 GW mocy elektrolizerów.
Cele REPoweEU w odniesieniu do RFNBO są wyższe od tych zawartych zaledwie rok wcześniej w pakiecie Fit for 55 i wniosku Komisji Europejskiej z 2021 r. w sprawie przeglądu dyrektywy RED z 2018 r. Cel dotyczący RFNBO w transporcie wzrósł z 2,6% do 5,7%, a cel zastąpienia szarego wodoru wykorzystywanego w przemyśle wodorem odnawialnym wzrósł z 50% do 75%.
Eksperci wskazują, iż do wyprodukowania 10 milionów ton odnawialnego wodoru w UE będzie niezbędne ok. 500 TWh energii odnawialnej. Ta ilość energii elektrycznej jest równa ilości energii wytworzonej przez wszystkie zainstalowane elektrownie wiatrowe (lądowe, jak i morskie) w UE-27 oraz Wielkiej Brytanii w 2021 r.[1].
Cel KE: Więcej źródeł odnawialnych, mniej emisji
Jak podaje KE, pierwszy akt delegowany określa pod jakimi warunkami wodór, paliwa na bazie wodoru i pozostałe nośniki energii można uznać za RFNBO. Wyjaśnia on także zasadę „dodatkowości” dla wodoru określoną w dyrektywie UE w sprawie energii odnawialnej.
Ma to na celu zapewnienie, że wytwarzanie wodoru ze źródeł OZE zachęci do zwiększenia ilości energii odnawialnej dostępnej dla sieci. Początkowe zapotrzebowanie na energię elektryczną do produkcji wodoru będzie nieznaczne, ale ma wzrosnąć do 2030 r. wraz z wprowadzeniem na rynek elektrolizerów na skalę masową. Ambicja produkcji 10 milionów ton w 2030 r. ma odpowiadać 14% całkowitego zużycia energii elektrycznej w UE, co przełożyło się także na zwiększenie celu udziału źródeł odnawialnych w miksie energetycznym UE do 45% do końca dekady.
Pierwszy akt delegowany określa sposoby, w jakie producenci mogą wykazać, że energia elektryczna wykorzystana do produkcji wodoru jest zgodna z zasadami dodatkowości oraz wprowadza kryteria gwarancji, że wodór ze źródeł odnawialnych jest produkowany wtedy i tam, gdzie jest dostępna wystarczająca ilość energii.
Drugi akt delegowany określa metodykę obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia dla RFNBO. W tym emisje związane z pobieraniem energii elektrycznej z sieci, przetwarzaniem oraz transportem tych paliw. Ponadto wyjaśnia, jak obliczać emisje gazów cieplarnianych wodoru odnawialnego lub jego pochodnych w przypadku, gdy jest on współprodukowany w zakładzie wytwarzającym paliwa kopalne.
Źródło: https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_23_594
[1] RFNBOs: Getting sustainability right from the start. T&E submission to Commission consultation on Renewable Fuels of Non-Biological Origin (RNFBOs)
